ජනතා අපේක්ෂාව

අද වනවිට ජනතා අපේක්ෂාව වන්නේ සමාජ වීප්ලවයකි. රටේ ජනතාව “ක්‍රම වෙනසක්” බලාපොරොත්තුවෙන් සිටිති. වෙනත් වචන වලින් කියතොත් නව “උපතක්” අපේක්ෂාවෙන් සිටිති. එබැවින් මේ අවදිය අප රටට අති විශේෂයි. ඒ නිසා සැම පුරවැසියෙක්ම තමන්ට පැවරෙන වගකීම තේරුම්ගෙන ජීවත්විය යුතු කාලයකි. එබැවින්, එම වෙනස ඇතිකිරීමට දේශපාලන පක්ෂ, විවිධ දේශපාලන කණ්ඩායම් හා පුද්ගලයන් විවිධාකාරයෙන් දැනටම දායක වෙමින් සිටිති.

චින්තන විප්ලවයක්

විප්ලවයක් සාර්ථක වන්නට නම් පළමුව විය යුත්තේ අදාල සමාජය තුල චින්තන එනම් සංකෘතික විප්ලවයක් ඇති කිරීමයි. 15 සියවසේ යුරෝපයේ ඇතිවූ විප්ලවයට බොහෝ සේ බලපෑවේ එකල සිදුවූ සංස්කෘතික වීප්ලවය බව මම අසා ඇත්තෙමි.

අප රටේ වූවද 1956 දී එවැනි චින්තන විප්ලවයක් ඇති වූවද එය එතරම් සාර්ථක නොවීය. රටේ සියලු ජන කොටස්වල එකමුතුකමට වඩා ආගම්කයන් සහ ජාතීන් අතර බෙදීම් ඇතිවීමට එය හේතු විය.

බලය හා චින්තනය

එවැනි “ක්‍රම වෙනසක්” ඇති වීමට නම් අවශ්යවන්නේ ජන සමාජය තුල සංස්කෘතික වෙනසකි. අද ජන ජීවිතය පාලනය වන්නේ පාලකයාගේ චින්තනයට අනුකූලවය. ජනතාවට තමන්ගේ කියා ස්වාධීන චින්තනයක් නොමැත. ඒ නිසා මනුෂ්‍යයා තීන්දු ගන්නේ තමන්ට ඕන විදියට නොව පාලකයාට අවශ්ය විදියටය. කෙනෙක් වීදී බැස “ක්‍රම වෙනසක්” ඉල්ලා කෑමොර ගැසුවද ඒ අය තුල පවා පාලකයාගේ චින්තනය සැගවී සිටිය හැකිය.

රට වැසියා පාලකයාගේ චින්තනයට ග්‍රහණය හසු කර ගැනීමට විවිධ මාර්ගයන් යොදා ගනිති. ජන මාධ්‍ය එයින් ප්‍රධාන එකකි. එලෙසම පාලකයා ආගම් ඉතා සුක්ෂමව යොදාගන්න බව පෙනේ. ජනතාව තුල පවතින බොහෝ ආගමික සංකල්ප තුල මනුෂ්‍යයාව නිදහස් කරන ධර්මය, එනම් ශාස්තෘවරයන්ගේ මුල් ඉගැන්වීම අද නැත. ජනතාව අතර පැතිරී ඇත්තේ මනුෂ්‍යයා වහල්කරන නුතන මිත්යාවන්ය. ආගමික චාරිත්‍ර, වත්පිළිවෙත් භක්ති අභ්භියාස මගින් සිදුවන්නේද පාලකයාගේ චින්තනය සමාජය තුල තහවුරු කරමින් පාලකයා ජන මානස තමන්ගේ ග්‍රහනයට හසු කර ගෙන මනුෂ්‍යාගේ චින්තන හැකියාව මොට කර ඔවුන් තුල යැපුම් මානසිකත්වයක් ඇතිකිරීමයි. ඒ ආකාරයට ජනතාවගේ අපේක්ෂාව වන සමාජ වෙනස ඇතිවීම වැළක්වීමට පාලකයා ආගමික සංස්ථා චින්තනය දායක කර ගන්නා බව කිව යුතුය.

ජන මාධ්‍ය හා ආගම පමණක් නොව සංවර්ධනය පිලිබඳ සංකල්ප ඒ සඳහා කෙරෙන ක්රියාකාරකම් හරහා පාලකයාගේ චින්තනය ජනතාව තුල තහවුරු කරයි.

එම නිසා “ක්‍රම වෙනසක්” ඇතිකිරීමේ දී සමාජය තුල චින්තන වෙනසක් ඇති නොකර එම ඉලක්කය කරා යා නොහැක. එම වෙනස ඇති කල හැක්කේ අධ්‍යාපන වැඩ පිළිවෙලක් සමගයි. ඒ සඳහා නුතන සන්නිවේදන මාධ්‍යයන්, කලාකරුවන්, යෝදා ගත හැක.

අධ්‍යාපණ වැඩපිළිවෙලක්

මෙහිදී නැගිය හැකි ප්‍රශ්ණයක් නම් සමාජ විප්ලවය සදහා වැඩ කරන බලවේග වලට එවැනි වැඩ පිළිවෙලක් තිබේද? අද ක්‍රියාත්මක රැඩිකල් දේශපාලන පක්ෂ හා සන්විධානවල පවා ක්‍රියාත්මක වන අධ්‍යයාපන වැඩපිළිවෙල එහි අන්තර්ගතය ගැන ප්‍රමාණාත්මකව හා ගුණාත්මකව සැහීමකට පත්විය හැකිද? ජනතාවගේ දනුවත් බව සදහා වේදිකාවල කෙරෙන දැනුවත් කිරීම් මොනවාද? ඒවායේ වෙනස්කම් ඇතිවිය යුතුද? පසුකරමින් යන මේ අවදිය ගැන සිතමින් ඉහත ප්‍රශ්න කිරීම් ප්‍රයෝජනවත් යයි මම සිතමි.

All reactions:

18Ow Nuwan Niroshan, Nihal Kandanaarachchi and 16 others

 කාදිනල් මැල්කම් රන්ජිත් අගරදගුරු තුමා එදා රාජපක්ෂ සමයේදී සමාජ වගකීම් පිලිබදව මොන අදහස් දරමින් සිටියද, අද වන විට එතුමා පැහැදිලි ස්ථාවරයන්ට පැමිණ ඇත. වර්තමාන සමාජ ජීවිතයේ කඩාවැටීම ගැන එතුමා දරන ස්ථාවරය ඉතාමත් යහපත් බව පිලිගත යුතු වේ.

එමෙන්ම, සමාජීය හා ආගමික බොහෝ නායකයින් හා උගතුන් නිහඩව ඉන්නා අවදියක කාදිනල් තුමා “පාලුකරයේ හඩක්” වීම විශේෂයෙන් අගය කල යුතු තත්වයකි.

එතුමා විවිධ අවස්ථාවලදී සිදුකර ඇති ප්‍රකාශයන්ගේ අඩංගු මූලික අදහස් කීපයක් මම මෙහි සදහන් කරන්නෙමි.

# “සිස්ටම් චේන්ජ්” නොමැතිව රට ඉදිරියට යා නොහැකිය.

# පොදු දේපල මංකොල්ලරුවන් හා හොරුන් දේශපාලනයෙන් ඉවත් කල යුතු අතර රට පාලනය වර්තමාන පාලකයින් වෙත පැවරිය නොහැක.

# වර්තමාන දේශපාලන නායකත්වය කෙරෙහි ජනතාවගේ විශ්වාසය බිද වැටී ඇත. එපමණක් නොව වර්තමාන නායකත්වයට බලයේ සිටිමට සදාචාර අයිතියක් ද නොමැත.

# අද වන විට යුක්තිය අයුක්තියට පෙරලි ඇත. ප්‍රජාතත්‍රවාදය ඒකාධිපතිවාදයට පෙරලී ඇත. නීතිය අනීතියට පෙරලී ඇත.

# එම නිසා ජනතාවට තම අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමට අවස්ථාවක් ලැබිය යුතුය. ඒ සදහා වහාම මැතිවරණයකට යා යුතුය.

වර්තමාන සමාජ අර්බූදයේ සියළුම තත්වයන් පිලිබඳව, උදාහරණ වශයෙන් ජාතික සමගිය හෝ වතුකර ජනතාවගේ පීඩණය ගැන හෝ නිශ්චිතව යමක් සදහන් නොකලත් ඒවාට විසදුම් සොයා යාමට අනිවාර්යෙන් ඉඩකඩ හැදෙන පාලන ක්‍රමයේ රැඩිකල් වෙනසක අවශ්‍යතාවය පෙන්නුම් කර ඇත.

එතුමා ඒ අදහස් සියල්ල ප්‍රකාශකර ඇත්තේ මනුෂ්‍යත්වයේ ගෞරවය රැකගැනීමේ වගකීම ඉටුකිරීමේ චේතනාවෙනි. ජනතා අපේක්ෂාවන් එහි අඩංගු වී ඇති බව පැහැදිලිය. තවද, ඒ අදහස් පදනම් වී ඇත්තේ ගැඹුරු ධාර්මීක වටිනාකම් මතය. සිහි බුද්ධියෙන් සිටින කිසිවෙකුට එම අදහස් සමග එකග නොවීමට නොපිලිවන. කිතූනුවන්ට පමණක් නොව සියලු ආගමිකයන්ට ඒවා අගය කිරීමටත් ඒ හා බැදී සිටීමටත් පිළිවන.

එසේනම්, දැන් අවශ්‍ය වන්නේ කාදිනල් තුමාගේ මෙම අදහස් පදනම් කරගෙන එම අගයන් දිනා ගැනීමට ජනතාවගේ පෙළගැසීමකි. සෑම ගමකම මේ අදහස් ඔස්සේ ජනතා කණ්ඩායම් ගොඩනැගිය හැක.

අනාගත පරපුරේ නාමයෙන් එම දිවැසි කාර්ය ඉටුකිරීමට කිතුනු පුජක, ගිහි පැවිදි ඉදිරියට පැමිණිය යුතු හෝරාවයි මේ.

මේ අදහස පිළිබඳව ඔබගේ අදහස් වැදගත් වනු ඇත.

 හෙල්ඩ කැමරා අග රදගුරු තුමා ගැන පසු ගිය දා මම FB එකට ලියු සටහනකට පනස් හතර දෙනෙකුගෙන් පමණ ලැබූ ධනාත්මක ප්‍රතිචාර ගැන මට සතුටු විය හැකියි. එම කෙටි සටහන මගින් දුන් පණිවුඩය ඔවුහු නිවැරදිව තේරුම් ගෙන එය අගය කර තිබුනා.

කොහොමටත් සමහර අයට හඳ පෙන්වු විට ඇගිල්ල දිහානෙ බලන්නෙ. ඒ නිසා වෙන්න ඕන, හතර දෙනෙක් පමණ එය ඍණාත්මකව කියවා තිබුන.

ඔවුන්ගේ එක් විවේචනයක් වුයේ හෙල්ඩා කැමරා රද ගුරු තුමා කොමියුනිස්ට් වාදියෙක් නොවන බවත් නමුත් එම පොස්ට් එක ලිවූ මම කොමියුනිස්ට් වාදියෙක් කියල. එම විවේචනයේ එක කරුණක් ගැන යමක් ලියන්න මම හිතුව.

කිතුනුවා කොමියුනිස්ට් වාදයට එරෙහිවන්නේ ඇයි. ඊට ප්‍රදාන හේතුව නම් කොමියුනිස්ට් වාදයේ පදනම භෞතිකවාදි වීමයි. ඒ අනුව සියල්ල තීන්දුවන්නේ භෞතික පදනම මතය යන අදහස නිසාවෙනි. භෞතික නොවන දේ මායාවක් පමණයි.

භෞතිකවාදය දෙවියන් ප්‍රතික්ෂේප කරයි. එබැවින් එම මතවාදය ගැලවීමට හානිකරයි. එම නිසා කොමිනියුස්ට් වාදය පිළිගත නොහැකියි. තවද, කොමිනියුස්ට් වාදීන්ගෙන් ජනතාව බේරා ගත යුතුයි.

අද වන විට කොමිනියුස්ට් වාදයට විකල්පය වන්නේ නව ලිබරල්වාදය. එහි විවිධ පැති අතර බහුභාන්ඩික වාදය ප්‍රධාන එකකි. එහි තේරුම පරිබෝජනය සදහා නිශ්පාදන කල යුතුය. දියුණුව වශයෙන් සැලකෙන්නේ වැඩි වැඩියෙන් භාණ්ඩ පරිභෝජනය කිරීම සහ අයිතිකර ගැනීමයි.

අසීමිත පරිබෝජනයත් භෞතික වාදයක්. එයත් ගැලවීමට බාධාවක්. නමුත් කොමුයුනිස්ට් වාදයට එරෙහි වන අය නව ලිබරල් වාදයේ භෞතිකවාදය ගැන නිහඩයි. ඒ ඇයි?

 යුක්තිය සොයන්නන්ට අයුක්තිය ඉදිරියේ නිහඩව සිටිය නොහැක. යුක්තිය වෙනුවෙන් දිගින් දිගටම පෙනී සිටි කෙනෙක් තමා CSR රොහාන් සිල්වා පියතුමා. අද එතුමාව දඩයම් කරන්නට සැරසෙන බවක් පෙනෙන්නට තිබේ.

පාස්කු ප්‍රහාරයට වගකිව යුත්තන් පිලිබදව එදා පාර්ලිමේන්තුව තුල නම් හෙළි කරපු අය අද ඇමති කම් ලබාගෙන නිහඩව සිටිති. පාස්කු ප්‍රහාරයට වගකිව යුත්තන්ව නීතිය ඉදිරියට ගෙන එම වලකමින් ඔවුන්ව ආරක්ෂා කරන පිළිවෙතක් වර්තමාන රනිල් රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව අනුගමනය කරන බව පෙනෙන්නට තිබේ.

මෙතෙක් රට කළවුන් ජාතිවාදය, ආගම්වාදය, හිංසනය, යුද්දය සහ මිනිස් ඝාතන බලය සදහා යොදා ගත්හ. පාස්කු දින ප්‍රහාරය ඇතුළුව රට තුල සිදු වූ සියලු ජන ඝාතන පිලිබදව සහ අතුරුදහන් කිරීම් පිළිබදව වැරදී කරුවන් නීතියේ රැහැනට ගෙන ආ යුතුව තිබුනද එම සිදුවීම් පිළිබද නිහඩ පිළිවෙතක් දිගින් දිගටම පාලකයන් විසින් අනුගමනය කලේ අපරාධ කරුවන් ආරක්ෂා කිරීමටය.

ඉහත පිළිවෙත මගින් දිගටම රට පාලනය කල නොහැකි බව පාලකයා දැන ගත යුතුය. යුක්තිය උදෙසා හඩ නගන රොහාන් සිල්වා පියතුමා වැන්නන් හා තම අයිතිවාසිකම් ඉල්ලා උද්ගෝෂණය කරන්නන් මර්ධනය කරන පාලකයාගේ ආයුෂ දවසින් දවස අඩුවෙනු ඇත. ඔබ වැනි එකාධිපතියන් එලවා දැමීමටත්, අද පවතින පාලන ක්‍රමය අහෝසි කිරිමේ සටනටත් දවසින් දවස ජනතාව එක්වනු ඇත.

All reactions:

29Anil Dharmapriya Liyanage, Sudarshana Biyanvila and 27 others