රීඩ් පියතුමා අසූ වන ජන්ම දිනය සැමරූ බවයි.

 

v අතීත මතකයන්.  

රීඩ් ෙශල්ටන් පියතුමා සමග මට සමීප ඇසුරකට අවස්ථාව ලැබුනේ 1982 ජනමත විචාරණය පැවත්වූ කාලයේදීය. 1977 දී බලයට පැමිණි ජේ. ආර්. ජයවර්ධන තමන්ගේ ජනාධිපති ධූර කාලය අවුරුදු හයකින් දික් කර ගැනීමේ වුවමනාවෙන් ජනමත විචාරණයක් පැවැත් විය. ඔහුට අවශ්‍ය වූයේ ඒකාධිපති පාලනයක් ගෙනයන්නටය. එවැනි ප්‍රජාතන්තර විරෝධී පාලනයක් අනුමත කල නොහැකි බව හා  ජනතා අයිතීන් උල්ලංඝනය ඉදිරියේ නිහඩවීම දේව අණසකට අකීකරුවීමක් යයි තේරුම් ගෙන, ඔහුගේ එම උත්සාහයට එරෙහිව හඩ නැගූ කෙනෙකි රීඩ් පියතුමා.

ජේ. ආර්. ඒකාධිපති පාලනයට සුදානමින් පවත්වන්නට සිටි ජනමත විචාරණයට එරෙහිව සහ ජනතාවගේ ප්‍රජාතන්ත්‍රීය අයිතිය සුරැකීම උදෙසා ගරු තිස්ස බාලසුරිය පියතුමා සහ ගම්පහ සාම විහාරයේ දරමිටිපොළ රතනසාර හිමියෝ මුල්වී, “පැවිදි හඩ” යන සංවිධානය ගොඩ නගන ලදී. රීඩ් පියතුමා එහි ක්‍රියාකාරී සාමාජිකයෙක් විය.

 

ජනතාව දැනුවත් කිරීම සදහා පැවිදි හඬ සංවිධාන විසින් මුද්‍රණය කල ප්‍රකාශයේ පිටපත් 20,000 ක් එකල පොලිස් අධිකාරීව සිටි පී. උඩුගම්පොළ විසින් අත්අඩංගුවට ගත්තේය. එම පත්‍රිකාව මුද්‍රණය කළ මුද්‍රණාලයට සීල් තැබුවේය. පැවිදි හඬ සංවිධානය ඊට එරෙහිව ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය හමුවේ නඩු පවරන ලදී. එම නඩුව විභාග කළ ශ්‍රේෂ්ඨ‍ාධිකරණය තීරණය කරන ලද්දේ පොලිස් අධිකාරිවරයාගේ ක්‍රියාව නීති විරෝධී මෙන්ම භාෂණයේ හා ප්‍රකාශනයේ නිදහසට එයින් බාධා සිදුවී ඇති බවය. ඒ අනුව පෙත්සම්කරුට රු. 10,000/- ක වන්දි මුදලක් හා නඩු ගාස්තු ගෙවන ලෙස පොලිස් අධිකාරීවරයාට නියෝග කෙරිණ.

 

පැවිදි හඩ වැඩ පිළිවෙල යටතේ රතනසාර හිමියන්ගේ ගම්පහ සාම විහාරයේදී පැවැත්වීමට නියමිතව තිබූ රැස්වීමකට කඩා වැදුණු පොලිසිය හා මැර කල්ලියක බලපෑමක් නිසා රීඩ් පියතුමා ඇතුළු කණ්ඩායම එහිදී ඉතාමත් අමිහිරි අත්දැකීමකට මුහුණ දීමට සිදුවූ බව මට මතකය. 

1985 දී එතුමා උසස් අද්ධ්යාපනය සදහා ලුවේන් විශ්ව විද්‍යාලයට යන ලදී. ඉන් පසු කෙටි කාලයක බ්‍රසීලයේ කුඩා කිතුනු එ්කක ගොඩ නැගී ඇති අකාරය හැදෑරීමකින් පසු පැමිණියේ 1987 දී පිටකොටුවේ හයවන පාවුළු මධ්‍යස්ථානය භාරවය.

 

v භීෂණ අවධිය.    

88 වනවිට ලංකාවේ දරුණූ භීෂණ යුගයක් ආරම්භ විය. එම අවදියේදී රීඩ් පියතුමා සමග මට නැවතත් එකතුවී යම් යම් කටයුතුවල නිරත වන්නට අවස්ථාව ලැබීය. එම අවදියේ දී  තරුණ හා සිසු මර්ධනය බරපතල ලෙස පැවතුන බැවින් ඔවුන්ගේ ජීවිත විශාල අණතුරකට ලක්ව තිබුනි. ඔවුන් වෙනුවෙන් කෙනෙක් මැදිහත් වුවහොත් එම පුද්ගලයාටත් අනිවාර්යෙන් ජීවිත තර්ජනයක් ඇති විය. රීඩ් පියතුමා ජීවත්ව සිටි හයවන පාවුළු ස්ථානයට කීප වතාවක් ආරක්ෂක කණ්ඩායම් ඇවිත් සෝදිසි කිරීම් සිදු කළහ. එතුමා සියලු අභියෝගයන් මැද, තමන් ගැන නොබලා තරුණ ජීවිත ආරක්ෂා කිරීමට කටයුතු කළහ. එසේ නොවුනා නම් අද සමහරුන් අප අතර නැතිවන්නට තිබුනි. අද වන විට  විවිධ රැකියාවල නිරත සිටින ඔවුහු ඊට සාක්ෂි දරනු ඇත.  

 භීෂණ යුගයේදී සිදුවූ තරුණ ඝාතනවලට එරෙහිව නැගී සිටි පියතුමන්ලා තව කීප දෙනෙක් සිටියහ. තරුණ සංහාරය ඉදිරියේ පුජකවරුන් වශයෙන් මුහුණ දීමට “ජන විමුක්ති පුජක සංගය” නමින් පුජක එකතුවක් හදා ගෙන එමගින් ආන්දෝලාත්මක ප්‍රකාශයක් ද නිකුත් කෙරින. ඔවුන් අතර සිටි ජේෂ්ඨයා වූ රීඩ් පියතුමා එහි කැදවූම්කරු වුහ. එතුමා එම වගකීම බාර ගැනීම හැමෝටම ශක්‌තියක් වූ බව මගේ මතකයේ තිබේ.

අද වන විට රීඩ් ෙශල්ටන් පියතුමා තමාගේ පූජක වරයේ අවුරුදු 50ක් අවසන්කර ඇත. තම පුජකවරයේ 50වන විට එතුමා විවිධ සේවාවන් වල යෙදෙමින් පොදු ජන ජීවිත පෝෂණය සදහා තම ජීවිතය පුජාකල විවිධ අවස්ථාවන් තව බොහොමයක් තිබේ.

අධ්‍යාපන ක්ෂේත්‍රයට එතුමාගේ දායකත්වය සැලකීමේදී එතුමා කැලණිය විශ්ව විද්‍යාලයේ ක්‍රිස්තියානි අංශයට, ජෝසප් වාස් දේව ධර්ම නිකේතනයට රීඩ් පියතුමා ඉතාමත් වටිනා දායකත්වයක් ලබා දී ඇත. විශේෂයෙන් සභාවේ සමාජ දර්ශනය පිලිබදව එතුමාගේ විශේෂඥ දැනුම එහිදී බෙදා ගනු ලැබුහ. තවද, අදත් අසනීප තත්වය මැද පවා වෙළුම් 10ක පමණ කිතුනු අකාරාදියක් පිළියෙළ කරමින් සිටී.  

රටේ ආගමික සමගිය වෙනුවෙන් “ආගමික සමගි සන්ධානය” සමග කල කටයුතු, මාදුලුවාවේ සෝබිත හිමියන්ගේ මෙහෙයවීම යටතේ “සමාජ සාධාරණත්වය සදහා වූ වියාපාරය” තුල මෙතුමා විශේෂ කාර්යක් ඉටු කර ඇත. ක්‍රිස්තියානි කම්කරු ව්‍යපාරය සහ මානව හිමිකම් ක්ෂේත්‍රය තුල කලා වූ සේවාවන් අප්‍රමාණය. එම සියලු අවස්ථාවන් අතුරෙන් මෙම ලිපිය අවධාරනය කර ඇත්තේ ඉතා සුළු ප්‍රමාණයකට පමණි.          

v පූජකවරයට අභියෝග. 

අසූවේ සහ අනූවේ දසකයේ පැවතී ආර්ථික සමාජීය හා දේශපාලන සන්දර්භය තුල රීඩ් පියතුමා තම පුජකවරය ජීවත් වූ ආකාරය පිලිබදව ඉතා කෙටි විස්තරයක් ඉහත සදහන් කර ඇත. එම ක්රියකාරිත්වයේ අර්ථය වූයේ පාලකයාගේ අණට කීකරුවීමට වඩා මිනිස් ජීවිත රැකීමට තිබූ දේව අණසකට කීකරුවීමය.     

වර්ථමාන සාමාජ සන්දර්භය එදිනට වඩා වෙනස්ය. සාගින්න රටපුරා පැතිරී ගොස් ඇත. රෝගීන්ට බෙහෙත් නැත. රැකියා අහෝසිවෙමින් පවතී. උතුර නැගෙනහිර ප්‍රශ්නය විසදීමට ගැනෙන්නේ අවස්ථාවාදී ලෙසය. ජාතිවාදය හා ආගම්වාදය හා බලය උදෙසා යුද වැදීම, “පාස්කු ඉරිදා ඝාතනය” මෙන් ජන ඝාතන සිදු කිරීම පාලකයන් විසින් දේශපාලන මෙවලමක් කරගෙන ඇත. ජන ජීවිතයට එල්ලවී ඇති තර්ජන ලැයිස්තුව තව දිගය. ජීවිතය මරා දමන “නපුරාගේ බලය” සමාජය තුල බලවත් වෙමින් පවතී.

මේ නිසා අදවන විට බරපතල අභියෝගයන් සභාව ඉදිරියේ තිබේ. පාස්කු ප්‍රහාරයෙන් පසු සහ අරගලය අවදියෙදී පුජකවරු මේ අභියෝගයන්ට මුහුණ දෙමින් සිටින බවක් පෙනෙන්නට   තිබීම ධනාත්මක ලක්ෂණයකි. කෙසේ වෙතත් මෙවන් සන්දර්භයක් තුල දේව රාජHය වෙනුවෙන් පූජක සේවාව කෙසේ විය යුතු දැයි විමසීම කාලෝචිත අවශ්යතාවයක් මෙන්ම වගකීමක් ද වනු ඇත.

එම පසුබිම තුල රීඩ් පියතුමාගේ ආදර්ශමත් පූජක ජීවිතය විමසා බැලිම අද සභාවට නොවනුමානව වැදගත් වේ. එතුමන් එම ක්‍රියාකාරකම්වල යෙදුනේ සභාවේ ඉහලින් ආ නියෝග මත නොව තමන් විසින් තෝරා ගත් වගකීම් ලෙසිනි. එතුමා තීරණ ගනු ලැබූයේ තමන්ගේ මෙනෙහි කිරීම් සහ යැදුම් වලදී සහ පැවති සහෝදරත්වයෙහි ප්‍රතිඵල නිසාවෙනි.              

සභා ඉගැන්වීම් පුජකයෙක් නම් එඩේරෙක්, දිවැසිවරයෙක්, සේවකයෙක් විය යුතු යයි පවසා තිබෙනවා. පූජක වරයේ දිවැසි කාර්යට, එඩේර කාර්යට, සේවක කාර්යට අද සන්දර්භය  විශ්වාසවන්ත වන්නේ කෙසේද?

ජේසු තුමන්ට අනුව පුජකයෙක් එඩේරෙක් නම් තම වගකීම වන්නේ ජනතාවට ආරක්ෂාව සැපයීම සහ පෝෂණය ලබා දීමට මැදිහත් විය යුතුයි. අණතුරක් දුටු විගස එය දැනුම් දී ජීවිත රැකදීමට කටයුතු කිරීමයි. සැමවිටම ඒ සදහා අවදානම් ගැනීමට එඩේරා සුදානම්ව සිටිය යුතුය. පුජකයා සැමවිටම ජීවත්වන්නේ තමන් වෙනුවෙන් නොව අන් අය වෙනුවෙනි. විශේෂයෙන් කොන් වූ සහ පීඩනයට ලක් වූ ජනතාව වෙනුවෙන් තම ජීවිතය පුජා කිරීමට සූදානම් විය යුතුය.

පුජකයෙක් දිවසිවරයෙක් නම් සමාජය තුල දේව අණට විරුද්ධව අයුක්තිය රජ කරවන්නේ නම් ඊට එරෙහිව දෙවියන්ගේ නමින් අපේ හඩ නැගිය යුතුවේ. දිවැසිවරයා ප්‍රේමයේ සාක්ෂිකරුවෙක් ලෙස විශේෂ අවශ්යතාවයන් ඇති අය වෙත යා යුතු යයි ද, පුජකයා ජනතාවට සංවේදී පුද්ගලයෙක් විය යුතු යයි ද, ඔහුට ජනතාවගේ ගඳ දැනෙන්නට අවශ්‍යයි ද, ප්‍රැන්සිස් පාප් වහන්සේ පවසා තිබේ. තීරණාත්මක අවස්ථාවලදී පීඩකයාගේ පැත්තේ නොව පීඩිතයාගේ එනම් ජනතාවගේ පැත්තේ සිටගත යුතු වේ. ජේසුතුමා වැඩි වෙලාවක් වීදියේ ජනතාව අතර ගත කරමින් ජනතාවට ඇහුම්කන් දෙමින්, ජනතාවට සමීපව ජීවත් වෙමින් ආදර්ශයක් අපට දී ඇත.

පුජකයෙක් සේවකයෙක් නම්, ප්‍රැන්සිස් පාප් වහන්සේ පවසන් අන්දමට ඔහු “ස්වාමියෙක්” “නිලධාරියෙක්” නොවිය යුතුයි. ජනතාවගෙන් තමන් “පොහොසතෙක්” වීම නොකල යුතුයි. “මම ආවේ ජීවනය දෙන්න එය යහමින් දෙන්න” (ජුවාම් 10/10). “මම ආවේ සේවය ලබන්නට නොව සේවය කරන්නයි” ජේසු තුමා පවසා ඇත. (මැතිව් 20/28)

v ප්‍රශ්ණ කීපයක්.   

බයිබලීය ඉගැන්වීම් සහ කිතුනු සම්ප්‍රදාය අනුව පූජක සේවාව සක්‍රමේන්තු දානයට පමණක් සීමා කල හැකිද? ඊට අමතරව “යුක්තිය වෙනුවෙන් කැපවීම” නොහොත් “මිනිස් ජීවිත රැකීම” නිල සේවයක් ලෙස නැතහොත් සක්ක්‍රමේන්තුවක් ලෙස පිළිගැනීම අවශ්ය නොවේ ද? රීඩ් පියතුමා විශේෂ ඇල්මක් දැක්වූ සභාවේ සමාජ ධර්මය ජනතාව අතරට ඉදිරියෙදී ගෙන යන්නේ කව්ද? ජනතාව අතරට පරිසරය හා දේව මැවිල්ල (“ලවුඩාටෝ සි”) ගැන සහ වර්තමාන ලෝකය තුල සහෝදරත්වය හා මිතුදහම ගැන (“ෆරාටෙල්ලි ටුට්ටි”) සදහන් ඉතාමත් වටිනා විශ්ව ලේඛනවල අඩංගු ධර්මයන් ජනතාව අතරට ගෙනයාමේ වගකීම බාර ගන්නේ කවද? රීඩ් පියතුමා යෙදී සිටි එවන් සේවාවන් ඉදිරියට ගෙන යා යුතුද? ඒ සදහා පූජක සිසුන් සහ පැවිද්දන් සහ ගිහියන් පුහුණු විය යුතු ද? ඒ කෙසේද?      

ජේසු තුමාගේ හඩට හැමෝම සවන් නොදුනි. මේ වඩුවාගේ පුතා නොවේදැයි විමසා (මැතෙව්  13/55) එතුමන්ව කන්දෙන් පහල හෙලන්නටද උත්සාහයක් තිබුනි. එ් ආකාරයටම රීඩ් පියතුමාව ප්‍රතික්ෂේප වූ අවස්ථා නොතිබුනා නොවේ. නමුත්, පාවුළු තුමා පවසන ආකාරයටම රීඩ් පියතුමා ද දිනුම් කනුව කරා ජයග්‍රාහීව අදත් දුවමින් සිටියි. එ් කුමක් සදහාද? බොරුව, මිත්‍යාව සහ අයුක්තිය සහ නපුර පරාජය කර දේව රාජ්‍ය මෙලොව පිහිටුවීම වෙනුවෙනි.  

සරත් ඉද්දමල්ගොඩ පියතුමා.

 

 

 

 

 

 

 

 

        

 

World Habitat Day; Housing & Shelter Needs In The Gampaha District.

By Fr. Sarath Iddamalgoda –

Fr. Sarath Iddamalgoda

1. Gampaha District

The problem of housing and shelter is becoming a burning issue in the district of Gampaha due to rapid development activities that are taking place there. Negombo, Katana, Wattala are the electorates where many industrial activities such as fisheries, tourism, garment and travel and transport are being carried out. The population in these areas is increasing as there is a growth in migration from rural areas towards the industrial areas during the last several decades.

On this World Habitat Day, it would be unfair if other places in Sri Lanka where the housing problem is quite acute are not mentioned. Eg. the refugees and victims in war affected areas and also the worker families living in the line rooms in the plantation sector.

2. Its Impact on People

The housing problem in Gampaha district is mostly found in the areas where industrial activities take place, such as the fishing and tourism in Negombo and garment manufacturing industrial zones in Katana and Jaela.

The problem of housing and shelter in the Gampaha district appears in various forms. The demand of a large sector of people is land to construct houses. The other sector of people is demanding titles for the land given to them during election times which they have been occupying for several decades.

The lack of privacy due to heavy overcrowded “homes” is one effect of housing and shelter problem. In some instances, three families or even more live in a small house (shack) made out of wooden planks.

Most families are forced to pay a large portion of their monthly salary as house rent creating a situation of food scarcity in their families. A housing or shelter issue does not arise if people receive high incomes. Then, the market solves the problem.

One who does not have his/her own home does not also have a “home address”. Such families find it hard to secure social recognition and self- respect. For instance, those who are without addresses, they are faced with new problems when they have to admit their children to schools or to have their names registered for voting. In modern days, although having an address becomes such an important issue, one cannot obtain it without having ownership to a house.

3. Violation of Human Dignity

Housing is a basic right. When it is not respected it inevitably violates several other rights such as privacy, health, environment, education, water and sanitation, security, dignity, right to life, social inclusion etc.

The UN declaration No 1 and No 25 and several other conventions acknowledge and support shelter rights. The article 25 recognizes the right to housing as part of the right to an adequate standard of living. It states that: “Everyone has the right to a standard of living adequate for health and wellbeing of oneself and his family, including food, clothing, housing, medical care and necessary social services.”

According to the article 11 (1) of the International Covenant on Economic, Social and Cultural Rights, the States have recognized the right of everyone to an adequate standard of living, including food, clothing and housing and to the continuous improvement of living conditions. Yet there are in our countries thousands who suffer from lack of housing and shelter.

Role of the State

The international agencies have recognized the obligation that the State has to ensure reasonable housing facilities for each and every citizen. The MP’s of each electorate, the members of the Provincial Councils and the Central Government have to work together in planning out solutions to the housing issue.

It is of common knowledge that housing and shelter rights are not sufficiently recognized as a priority by the State and the other responsible agencies as well. The State authorities and those who have the decision making power on development priorities ought to give top priority to housing needs of the poor.

Providing houses or shelter is neither a simple matter of having a roof over one’s head for mere survival nor demanding luxury housing facilities. Nevertheless, the government has the responsibility to provide people houses with basic services such as schools, health clinics, water and sanitation, roads etc to live a fuller life to suit human dignity.

It is well understood that the governments may not have the resources to provide a complete house to every family. However, in a democratic set up, the State together with people can initiate a dialogue in order to develop a process of collaboration among the stakeholders in designing a solution. During such a dialogue one can learn what people actually need, what people can contribute and what people expect from the State and what the State can provide and so on. The common complaint of those people seeking housing and shelter is the unavailability of land for the poor for their housing purposes but land is available for businesses.

Unfortunately, the unethical practice in Sri Lanka is that the issue of housing and shelter is brought before the public only during the election times by the politicians but it is soon forgotten. People’s issues are used by them as political tools.

4. Role of People

Often we find those people who are acutely afflicted by this problem are hardly taking action to lobby with their representatives and sensitize them about the burning issue. They simply wait doing nothing hoping until one fine day their leaders will step in with a solution. Some others believe that they will receive a house when their party takes over power. However, contrary to such beliefs the governments have come and gone but the housing problem has never being solved and remains a major challenge to the authorities and people as well until now. The poor are continuing to suffer as a result.

Indeed a solution to the problem can be hurried up if people begin to influence the policy makers. So long as people remain dormant without voicing out their grievances the authorities too would go into slumber until the bell announcing another election is heard.

Therefore, a third party such as civil society organizations, Faith based groups and NGOs have to come into the scene to empower people with shelter needs to play an active role of undertaking many tasks entailed in solving the housing and shelter problem.

Solving the housing problem of the poor is not a private task but ought to be a community exercise. Therefore, the poor need to develop their organizational strength. The involvement of people and their active participation in housing programs is a concept heavily promoted by the late Mr. Susil Siriwardana who was the chief architects of the million housing programme. Under his guidance the people of Negombo were once fortunate to experience what participation really means in community housing programmes. From the development perspective the participation of people in the pursuit of solutions is worth encouraging.

The poor will then have to be assigned with tasks related to self help housing activities. For instance those empowered will look for others who suffer under same conditions and encourage them to join the process. The leaders of the poor will begin to negotiate with the authorities seeking their consent to allocation of lands for housing or receive permanent titles to lands which they have been occupying over decades.

Undoubtedly such negotiations will take years to produce positive results. Meanwhile, they can start their saving programmes to build up a fund within the family and even form a housing cooperative with the expectations that the government authorities will one day provide facilities supporting actual construction.

The media in this context has a supportive role to play in housing and shelter programs of the poor. The general public including the political, civil and religious authorities are very much ignorant of the sufferings and pains that those without houses undergo. It is the media which can educate the public on this issue. If people without shelter are now organized they should be able to win over the media and other supportive groups. Another matter they ought to pay attention is to build up a strong network of all people who suffer without housing and shelter facilities so that all together they could raise a stronger voice.

v ජයග්‍රහණය සදහා ගත් වෙහෙස.

“ජාතික ජන බලවේගය” පසු ගිය මැතිවරණ වලදී ලබා ගත් අති විශාල ජයග්‍රහණය වෙනුවෙන් වෙහෙස දැරූ, මුදල් වැය කලා වූ, කාලය හා දැනුම බෙදා ගැනීමෙන් දායක වූ විශාල පිරිසක් අප අතර සිටිති. ඔවුන් අතරින් සමහරෙක් සහාය දුන්නේ විදෙස් ගතව සිටිමිනි. මේ සියල්ලෝ අදටත් තමන් ගත් තීරණය ගැන ආඩම්බර වෙනවා නිසැකය.

 මේ හැමෝම ජා.ජ.බ. නැමති දේශපාලන ව්‍යාපාරයේ උපත සහ එහි විකාශනය පිලිබදව අවබෝධයක් තමන් සතුව ඇත්දැයි මම නොදනිමි.

එම අතීතය දන්නා කෙනෙක් එම තොරතුරු සැම දෙනාගේ අවබෝධය සදහා බෙදා ගන්නේ නම්, එය ඉතා ප්‍රයෝජනවත් වනවා නොවනු මානය. එම ඉතිහාසය පිලිබදව දැනුවත්වීම එහි අනාගත වර්ධනය සදහා ඉතා වැදගත් යයි මම සිතමි.

 v ජා.ජ.බ. ආරම්භක අරමුණ.

මම දන්නා තරමට එම උපත ලැබුවේ ජනතා විමුක්ති පෙරමුණ තුලයි. එහි ආරම්භය සදහා ජේවීපීය විවිධ පුද්ගලයන් සහ ජනතා සංවිධාන නියෝජිතයින් සමග මුලික සාකච්ඡා වට ගණනාවක් පැවැත්වූ බව මම දනිමි. එහි ප්‍රතිපලයක් වශයෙන් සංවිධාන 20 පමණ එක්ව ජා.ජ.බ. උපත ලැබූහ.    

 එහි උපත ගැන සිතන කොට මගේ මතකය ඇදී යන්නේ ජාතික ජන බලවේගය විසින් පැවැත්වූ ආරම්භක මහා රැස්වීමක් වෙතයි. එය පැවැත්වුයේ බණ්ඩාරනායක සම්මන්ත්‍රණ ශාලාවේදී යි. එම අවස්ථාවේ දී අනුර කුමාර දිසානායක මහතා පැවත් වූ කතාවේ කොටසක් මගේ සිතේ රැඳී තිබේ. එතුමා මෙවන් අදහසක් ප්‍රකාශ කලා.     

 “ලාංකික සමාජය තුල වෙනසක් ඇති කිරීමට බොහෝ අය කටයුතු කරනවා. එම අරමුණට ඒ හැමෝම එකට එක්ව යාමට ජාතික ජන බලවේගය තුල අවකාශයක් නිර්මාණය කිරීම වැදගත්”. එම අදහස සමග ජා.ජ.බ බිහිවීම, දූශිතයන් පරාජය කිරීම හා ජා.ජ.බ ලැබූ ජයග්‍රහණය ගැන විශාල සතුටක්. ජේවීපීය එවැනි සංකල්පයකට පණ දීම අගය කල යුතුයි.

 v ජේවීපී නොවන මාලිමාවේ බහුතරය.  

පසුගිය සිද්ධි මාලාව ගැන බලන කොට කාටත් පැහැදිලි එක් දෙයක් නම් ජා.ජ.බ බලයට ගෙන එන්න කැපවු විශාල පිරිස ජයග්‍රහණයෙන් පසුව හෝ ජෙවීපී එකේ සාමාජිකත්වය ලබා නොගැනීමයි. ජේවීපී යෙන් හෝ අන් අයට ජේවීපී වන්නට කැදවීමක් නොතිබුණි.      

 ජේවීපී නොවන සෙසු අය රටේ පාලනය සදහා ජා.ජ.බ තෝරා ගෙන සහ අනුර ගේ නායකත්වය පිළිගෙන සන්ධාන ගතව, ජා.ජ.බ ආණ්ඩුවේ කොටස් කරුවන් වී, තම තමන්ගේ අනන්‍යතාවයන් සමග ජා.ජ.බ තුල ක්‍රියා කරති.

දෙගොල්ලම ස්වාධීනව කටයුතු කරන්නට තීරණය කරන්නේ, තම තමන්ට ආවෙනිකවූ දර්ශනයන්, දුත කාර්යන්  සහ ක්‍රම වේදයන් තිබූ බව තේරුම් ගත් බැවිනි.  

 v ජේවීපී නොවන ජා.ජ.බ බහුතරය

නමුත්, ජා.ජ.බ බහුතරය ජේවීපී නොවන පිරිස අසංවිධාත්මකයි. තමන්ගේ අනන්‍යතාවය අනුව තම දූත මෙහෙවර පිලිබදව සංවේදීතාවයකින් ක්‍රියාකරන බවක් දකින්නට නැත. තමන්ට ආවේනික වූ වගකීම් හඳුනාගෙන, ක්‍රියාත්මක කරමින්, එම දේශපාලනයේ අභියෝග ජය ගන්නට සාමුහික ක්‍රියාකාරිත්වයක් ඔවුන් තුල නැත. 

 කෙසේ වෙතත් මොවුහු බොහෝ දෙනෙක් උගත්, අත්දැකීම් ඇති පිරිසකි. රටේ අනාගතය පිලිබදව දැක්මක් ඇති පිරිසකි. ඔවුන්ට ඇත්තේ වෙනම අනන්‍යතාවයකි. අනුගමනය කරන්නේ ඔවුන්ට ආවේනිකවූ ක්‍රමවේදයන්ය. ඔව්හු සහභාගිත්වයේ ක්‍රමවේදය වඩා ප්‍රියකරති. Top down ක්‍රමවේදය ප්‍රතික්ෂේප කරයි.

මෙලෙස අනන්‍යතාවයන් දෙකක් මතුවී ඇති බැවින් ජේවීපී සහ නොවන කොටස් දෙක අතර ගැටළුවක් පවතී. සෑහෙන පිරිසකට දැන් එම තත්වය දැනෙන්නට පටන් ගෙන තිබේ.                      

එ් නිසා ජාතික ජන බලවේගයේ ආණ්ඩුවට බොහෝ පිරිසකගේ නිර්මාණශීලී දායකත්වය අහිමි වෙමින් පවතී. ආණ්ඩුවට බහුතරයේ   පෝෂණය නොලැබී යයි. ජා.ජ.බ. එම පිරිසගේ ක්‍රියාකාරී දායකත්වය ලබා ගැනීමට ක්‍රමවේදයක් ද නැත. එම තත්වය යටතේ පොදු විපක්ෂය වාසි ලබයි.

බහුතරය පාලනයට හවුල් කර නොගන්නේ නම්, ප්‍රතිඵත්ති සැකසීමේදී සහ තීන්දු තීරණ ගන්නා විටදී ඔවුන්ව නොතකා හරින්නේ නම් සහ බලවත් පාර්ශය විසින් ඔවුන්ව මග හැර යන්නේ නම්, එක් අතකින් ආණ්ඩුව එම බහුතරය නිකමුන් බවට පත්කරයි. ආණ්ඩුවක් යම් ජන කොටසක් නිකමුන් කරන්නේ නම් එය බරපතල වරදක් වනු ඇත. එය මනුෂ්‍යත්වයට කරණ නිගාවකි. අනුර කුමාරගේ “පුනරුද” දැක්මට එරෙහි වීමකි. එබැවින් ආණ්ඩුවේ වගකීම වන්නේ ජනතාවගේ නිර්මාණ ශක්තීන් ගොඩ නැගෙන වාතාවරණයක් සැකසීමය. 

අනික් අතට එයින් සිදු වන්නේ ඔවුන් ජා.ජ.බ බලවත් පාර්ශවයේ යටත් වැසි පිරිසක් බවට පත් වේ. තවද, පාලකයින් ඉබේටම ප්‍රභූ පංතියක් බවට පත්වනු ඇත. එයින් සිදුවන්නේ බහුතරය තුල කලකිරීම් ඇති වීමයි. එම තත්වය රටට ඉතාමත් අවාසි සහගතය. එවිට ලැබූ එම ජයග්‍රහණය නඩත්තු කරන්නේ කව්ද?

අද වෙනකොට ග්‍රාමීය මට්ටමේ කිසියම් ජනතා ස්ථීර ක්රියාකාරිත්වයක් තිබේද? කොට්ටාස සභාවල තත්වය කුමක්ද? “සමුපාකාර” චන්දය ජය ගන්නවා හැරෙන්නට ග්‍රාමීය සංවර්ධනය සදහා ඉදිරි වැඩ පිළිවෙලක් සදහා ආරම්භයක ලකුණු ඔබ දකීද? ඒ සදහා ඉහලින් නිර්දේශ නොමැති නිසා ජනතා ක්‍රියාකාරිත්වයන් ඇනහිට ඇත.

v වෙනසක් අවශ්යවේ.   

අද සිදුවිය යුතු කාරණා කීපයක් අප ඉදිරියේ ඇත. ජා.ජ.බ සම්බන්ධ විවිධ කොටස් තමන්ගේ එකිනෙකාගේ අනන්‍යතාවය නිශ්චිත කර ගත යුතුවේ. සියලු දෙනා අනිකාගේ අනන්‍යතාවය පිළිගෙන ඊට ගරුකිරීම

සහ හදුනාගත් සීමාවන් තුල සිටිමින් පොදු අරමුණ සදහා ක්‍රියාකිරීමට ඉඩ සැලසිය යුතුය. සියලු දෙනා පොදු අරමුණ තකා තමන්ට පරිත්‍යාග කිරීම සුදානම් විය යුතුය. ජා.ජ.බ. සන්ධානයක් වන්නේ එවිටය.

එහි ආරම්භක අරමුණට විශ්වාසවන්ත වන්නේ එවිටය. එවන් තත්වයක් උදා කරගන්න ජා.ජ.බ. බලයට ගෙන එන්න වෙහෙසවූ අයම ඉදිරිපත් විය යුතුය.                   

A Response to the Critics of My Political Involvement as a Priest.  

1. Spiritual Integrity of the Priesthood

 

I have no doubt whatsoever that the priesthood is a sacred calling and for that matter all other callings are sacred as well. Yet, there may be a conflict between us as regards the understanding as to what sacredness is.  Some tend to think that what is sacred is only those activities done inside the four wall of the Church and anything done with people to promote their wellbeing outside the Church is less holy or not sacred at all.

 

2. Misalignment with Christ-Centered Mission

 

What is worldly and what is unworldly? Is working for justice, human rights, worldly and not sacred? How should one understand the last judgment in Mathew 25, where Jesus speaks of people who are hungry, thirsty, naked and those imprisoned and the entry into His Kingdom is guaranteed only to those who served the needs of such people.

 

Also, one can observe many other instances in the gospel, where Jesus asks his followers to do justice. I shall quote here two instances from Mathew.

• “Blessed are those who hunger and thirst for righteousness [justice], for they shall be filled.” (Mt 5:6)
• “Blessed are the merciful… the peacemakers… those persecuted for righteousness’ sake.” (Mt 5:7–10)

Let me also mention here one of the first sermons of Jesus. What did Jesus mean when he said in Mark 1:15 – “The time is fulfilled, and the kingdom of God has come near; repent, and believe in the good news”. Also, in Matthew 4:17 – “Repent, for the kingdom of heaven has come near.”

He meant that people ought to change their behaviour radically. He called them to turn away from acts of injustices, sin, selfishness and oppression of others.

3.Neglect of Theological Teaching and Pastoral Care

 

I am sad to note that many Christians believe in myths and are ignorant of the core teachings of Jesus. Their faith is not based on the teachings found in the bible.

The fault is not with the faithful but their teachers, priests and bishops. They preached about and promoted pious devotions while neglecting “kingdom values”.

5. Rejection of Political Allegiance

 

I have lived 50 years of my priesthood but did not engage myself in party politics until 2018. My role has been always struggling against inhuman economic policies which oppressed the poor and against the imposition of a model of development which caused displacement of people and violation of their rights.    

Moreover, the period we passed was an extreme situation, where people were forced to undergo immense suffering due to the corrupt practices of the ruling elite in the name of development and defending of the rights of the majority community. The end result of the process was a total collapse of the national economy.   

In such a situation, keeping silence or praying alone was not enough to meet the situation but demanded action against such a regime.  The circumstances led me to oppose the previous regime and bring the NPP to power. Yet at any moment I did not consider NPP my God.    

I did not also take this step to seek personal privileges or high places for myself, but only to defeat the evil forces which dominated during the recent past. Had I done so, that would have been an act against the values of His Kingdom and the sacredness of the priesthood.